АҢГЕМЕ

– Баягы шуркуя дагы келиптир. Берчүсүн берип кетти.

– Кайсы шуркуяны айтасың?

– Ар кимдин ичи-койнуна кирип жүргөн немечи...

– А... ал бизге да келип, берчүсүн берди, адатынча куру убадаларга тойгузуп кетти дагы.

– Бу жолу башка партиянын атынан келиптир го?

– Анын эмнесине таңгаласың? Нике жаңырткансып... шайлоо сайын эле партия алмаштырып жүрбөйбү ал.

– Ооба десең. Эми билип аттык беле анысын.

– Эл менен жолугушууда андан өткөн кичипейил, андан өткөн тууганчыл жок деле.

– Айтпа. Эл арасынан бала көтөргөн киши көрсө эле чап жабышат.

– Тим эле бөлөк-бөтөндүн баласын колдон ала коюп, чопулдатып өпкүлөп ийгеничи.

– Кечээ менин неберемди да колумдан ала коюп өпкүлөп, асманга чимирилте көтөргөнүн айт. Балмуздак алып же деп миң сом карматса болобу анан...

– Аны айтасың, биз менен жолугушууга келгенде да алдынан чуркап чыккан ар бир балага миң сомдон карматпадыбы.

– Мектеп деректиринин небересине беш миң сом карматты деп атышат.

– Ой аның көп, балага анча акчанын эмне кереги бар дешсе, чөнтөгүмдө майда калбаптыр, мейли ала берсин дептир го.

– Аныкы ошол эмеспи, элге кимдин сөзү өтүмдүү болсо, анын небере-чөбүрөсүнө келгенде чөнтөгүндө майда акча калбайт.

– Эп айтасың. Сен экөөбүзгө окшогон кара тамандын балдарына келгенде эле чөнтөгүндөгү акчалар майда болуп чыгат десең.

– Шайлоо үгүтү келгенде эле элдин баласына эбедейи эзилген ушунуну көрдүм.

– Анан эле депутаттыкка жеткенден кийин кеңкейип киши тааныбай калганычы...

– Бу жолу да эл алдында үч бүгүлүп жүгүнсө, дегеле андан өткөн жакшы киши жок.

– Жүзү курусунчу ушу шуркуянын. Башка эмне кеп силер жакта?

– Биз жакта деле сенин шуркуяңдын берешендигин кеп кылган киши.

– Ай эмне деп атасың, бет тырмаак?! Менин эмес, сенин шуркуяң ал!

– Бет тырмаган мен бекенмин же сенби?! Шуркуяны жерге-сууга тийгизбей үгүттөгөн сен эмей ким эле?

– Опе-еей... бетим! Көлөкөдөй ээрчишип жүрбөдүңөр беле өзүңөр. Ошол шуркуяңды үгүттөп жүрүп, айыл ынтымагын так сен буздуң. Капкаяктагы немени таап келип бизге...

– Кудайды карап сүйлөсөң боло ай, жүзү кара! Сен таап келгениңди билебиз аны. Ал шуркуяңды менден өтүп сен үгүттөп жүрбөдүң беле!

– Менин эмес, сенин шуркуяң ал.

– Менин да, сенин да шуркуяң ал. Ал эбак элдин шуркуясына айланып кеткен.