АҢГЕМЕ Жатжан үйүм менен коштошуп, мени көчөгө чейин сербеңдеп ээрчий келген үч жашар Майичканын уйпаланган чачынан кармалап, эркелетип, арыктан көтөрүп өткөрүп коюп, кайра баскан кезимде күн түш болчу. «Киртранс» бу жерден беш километр. «Биртике турсаң, ат менен жеткирип коёлу» деген бирөөнө күтпөй жөө чыккамын. Асман ала булут. Күзгү жел анда-санда бир үйдүн төбөсүнө жапкан жаңы камыштын башы менен ойноп турду. Жарты сааттай жол жүрүп «Киртранска» келдим. Машина качан жүрөрү белгисиз. Кассаны көздөй барып, кичине терезени чертип, ар жагында бирөөдөн сурадым […]