Лев Толстой: Карышкыр менен Ит

  • 06.09.2021
  • 2941

ТАМСИЛ

Илмийген карышкыр кыштакты айланчыктап  жүрүп, күлтүйгөн семиз итти жолуктурду. Бөрү ага суроо салат:

- Айтсаң, дөбөт, силер жемди кайдан аласыңар?

- Бизге адамдар беришет, - деп жооп берди Ит.

- Туура, силер кишилер үчүн оор жумушту аткарасыңар.

- Жок, биздин иш оор эмес, - деди Ит. – Биздин жумуш болгону, түнкүсүн короо кайтарыш.

- Силерди ошон үчүн эле ушинтип багышабы?- деп сурады Бөрү.-  Анда азыр силердин ишиңерге барсам окшойт. Антпесе, бизге, бөрүлөргө жан багыш, жем табыш кыйын.

- Эмне экен, бара гой, -деди Ит. – Кожоюн сени да бизге окшотуп багат.

Карышкыр  кубанып, Ит менен бирге адамдарга кызмат кылмак болду. Ал короого кирип баратып, иттин моюн териси сыйрылганын көрө койду.

Ошондо бөрү:

- Дөбөт, мойнуң эмнеден сыйрылды? – деди.

- Бул жөн эле...

- Ал эмнеси?

- Эчтеке эмес, бул каргыдан. Мен күндүзү чынжырга  байланып турам. Ошол каргы мойнумду өйкөп,  жүнүн бир аз түшүрдү.

- Анда кош бол, Дөбөт,  – деди Карышкыр. – Адамдар менен жашагым келбейт. Семиз болбосом да, ээн-эркин жүрөйүн.

Орусчадан оодарган Ырысбай АБДЫРАИМОВ

Окшош материалдар

Комментарий калтырыңыз