Омор Султановдун «Чарчоонун жүзүнчү ыры» жыйнагындагы канаттуу саптар
- 15.03.2021
- 7686
* * *
Кусалык – коркунучтан жырткычыраак.
* * *
Күтүү дагы какжырап чарчайт.
* * *
Акылда көчкү жүрүп, сезимди кыян кылды.
* * *
Сүйүү жолу – күтүү жолу.
Орто жер жок – бактысыздык же бир абдан чоң бактыга жолугуу.
* * *
Көздө эмне айып?
Көргөнүн көргөнүндөй айтат экен.
Түтөтүп азап чеккен жүрөк экен.
* * *
Туулган күнүң тынбай аккан ал агын.
* * *
Эртең эле дүпүйгөн бак -
бүгүнкү үлп эткен желге ийилген жап-жаш көчөт.
* * *
Түн менен жарык Күнгө аралаштырып
мен сени бакыт дедим.
* * *
Канаттуу учуш керек
балыкты бастырууга мүмкүн эмес.
* * *
Күлкүнүн кургактыгы - көз чарчатат
Ээндик – элеңдетип эс чыгарат.
* * *
Өксүк менен кусалыктан мен өлөөрчө чарчагам.
* * *
Кандай кана жаман нерсе –
Кабылбасаң кадыр билген кишиге.
* * *
Көп сөздөрдөн айтылган
абдан туура – туурараак
бурап койгон бир бурама.
* * *
Бактардын абийири – жалбырагы.
Канчалык бороон, шамал урса дагы
Кетирбей бекем кармап турат аны.
Атаганат, адам дагы
ушулардай болсо баары?!
* * *
Бакыттын да, байлыктын да башталышы
ал абийирде.
* * *
Мен эмнеге билбей жүрдүм өлчөмүн
агып турган тирүүлүктүн?
* * *
Каратып туруп калпты чын деп турса -
ошол замат оозуңа тоңуп калат
айтайын деп аздектеп жүргөн кебиң.
* * *
Канчалык сүрсөң да өмүр
жалган жашап
булганган көңүлүңдү бир тазартат.
* * *
Убакыт үнсүз агат
деп ким айтат?
* * *
Баарынан
айыкпаган оору кордук.
* * *
Ишти иштебөө керек чала.
* * *
Ысык-Көл деген ысык көз жашым
экендигин алар билбейт.
* * *
Уктасам да коркуп уктайм
чарчап калам
коркунучтуу уйкудан...
* * *
Убакыт кармалбаган менен колго
чачылып жатат
үйдө
ойдо
тоодо!
* * *
Мастар ичет өткөнүн
унутууга
Өздөрүн өздөрү тез
курутууга.
* * *
Өтөт турмуш эки кабат:
күндүз
түндө.
Өтөт жашоо жадап-жадап:
сыртта
үйдө.
* * *
Акын болуу кандай кыйын?!
Оңой болуу - президент.
* * *
Акын жүгү -
Бүтүн бир доор.
* * *
Акын бүгүн ойлонбосо,
Эртең ойлоо кеч болот.
* * *
Көздөр курч
бирин бири тинтип карап
тереңге каткан сырды билип алат.
А бирок, сөздөр андан курчтук кылат.
* * *
Көчөдө
тагдырларын көтөрүп эл жүрөт.
* * *
... Адамдар эч качан арал боло алышпайт.
Эдгар По.
* * *
Жалгыздык – өлүм окшойт тирүү үчүн.
* * *
Сен өлүмгө кол берип,
төрөлүүгө достоштуң.
* * *
Жүрөктөрдө күмөн түшкөн жара бар.
* * *
Айрылуу жок күн менен
Сен кайрадан жолугуша бересиң.
* * *
Өксүгөнүм бир гана -
Өзүмдү өзүм билбеймин.
* * *
Баардыгы баталашып алгансышып
Таланттар таң көрүшпөйт жакшылыктуу.
* * *
Акыйкат - эл, айыңчылар – эл эмес.
* * *
Адамга эң кереги – ыйбаа менен абийир.
* * *
“Жан чыкса – чыккан ал жан кайда кетет?”
* * *
Ашуу соңу – кайра жаңы ашуу.
* * *
Жол азабы азап эмес – жол өлүмү азап.
* * *
“Алакандын бырышындай – ак эмгек
ал сеники, аны эч жерден
эч ким ала албайт”.
* * *
Дүнүйө өзү – бу да эскирет,
Эскирбесе ал эч качан жаңырбайт...
* * *
“...Тирандар түшүнүшпөйт акындарды
Түшүнгөндө өлтүрүшөт аларды”.
А. Вознесенский.
* * *
Адам жанын өлтүрүүгө болор азга,
бирок өлбөс оттон, суудан аман чыккан идея.
* * *
Жетилет жаңылыштык жеңиш менен.
* * *
Акындардын расмиси -
аксап барган адилдиктин туягына кол төшөө.
* * *
Ар адамда боло бербейт сүйгөнүнө жолугуу.
* * *
Ойго алдыруу өзүн-өзү унутуп,-
Өзүм эмес душманыма каалабайм.
* * *
Үнсүз каткырыгым көккө учат.
* * *
Жол менен эшек минип чал бараткан,
Мас чоңдор “мерседесчен” баштары май.
* * *
Бир таттуу даам – өткөн күндү эскерүү.
* * *
Жаш курагы теңдер бар
Кадырыңды билбеген
Кадимкидей кемдер бар.
* * *
Мен ачка калуунун да даамын жакшы билем,
ачкачылыктын да.
* * *
Кээ бирде алдап кеткем аялдарды
эч качан досторумду алдабагам.
* * *
Калп айткам,
Анткени бирөөлөр үчүн бет кызарган,
Калп айткам,
Себеп десең,
Бирөөлөрдүн шагы сынмак.
Калп айткам кээ бирде эч себепсиз.
* * *
Тоо байлык – байлыктарын катыш керек.
Тоо сырлуу – сырын издеп ачыш керек.
* * *
Баалабаса таланттарын аздектеп,
Башчың эмес, байкуш элдин шору.
* * *
Алптар кетип жатат ажаты ачылбай,
Ашкан байдай ачылбаган сандыгы.
* * *
Зоболосун канча бийик көтөрбө,
Зор талантка тар болобу кичине эл?!
* * *
Көз караштан кайткан – өлүм.
Топтогон Мээрим САЙДИЛКАН