"Бай жашоо багыма буюрган эмес" – бул икая эзелтен эл оозунан түшпөй айтылып келет. Анын мааниси ушуга дейре Кремлдин туткунунда жашап көнгөн биздин элге куп жарашат. Икая мааниси кимди болбосун ойго салат.

“Те бала кезимде цирк өнөрүн жакшы көрөр элем, – дейт бирөө, – баарынан да жаныбарларчы. Өзгөчө пилге таңгалчумун. Оюн жүрүшүндө бул жапайы жаныбардын зор көлөмү, зор салмагына көрүүчүлөр таңгалар эле. Оюн аяктаган кезде бечара пилди чынжырга байлап коюшчу. А чынжырдын бир учу кагылган казыкка кадалып турар эле. Ал казык деле анчалык жоон эмес, кокус аны зор көлөмдүү пил бир булкса эле, опоңой суурулуп калчу жерде. Демек, качып кетсе болот да. Бирок пил эмнеге антпейт? Аны кармап турган күч эмне?

Циркке көнгөн пил качпай калсын, анткени ал кенедей кезинен казыкка байланып көнгөн. Пил тукуму бала күнүндө боштондукка чыгуу үчүн далай мерте болгон күчүн жумшап булкунган. Бирок канчалык аракет кылбасын, майнап чыккан эмес, анткени кагылган казык өтө бекем эле. Эртеден кечке канча булкунуп күч жумшабасын, а кечинде дарманы калбай суй жыгылчу… Акыры ал өзүнүн алсыздыгын мойнуна алып, тагдырына аргасыз баш ийди.

Болбосо ушунча зоңкоюп зор күчкө ээлик кылган пилге билектей казык да кеп бекен. Тек гана ал төрөлгөн күндөн баштап өзүн өзү алсыз сезгени эсинде сакталып калса кантсин. Эң өкүнүчтүүсү, ал бала күнүнөн тарта өз күчүнө өзү ишенбей чоңоюп, кийин да өз күчүн сынап көрүүгө аракет кылбады.

Биз да көп учурда пилдин баласынан бетер, бийликтегилер каалаганын кылса да, баарына баш ийген момундугубуз кала элек. Жемкорлор элди каалагандай калчап башкарганына пилдин баласындай көнүп да баратабыз! Коррупциялашкан кландык бийликтин, үй-бүлөлүк бийликтин айыбын журналисттер канчалык ачканы менен, биз да цирк өнөрүнө биротоло баш ийип берген макулуктай, мамлекеттик казынаны тоногондорго үн катпай үйрөнүп бүтпөдүкпү?.. Элибиздин сырын билип алган жемкорлордун жексурлугуна пилдей көтөрүмдүү момундугубуз качан калат?!

Даярдаган О`Шакир