АҢГЕМЕ

Жал айылынан маршруткага төрт-беш аял түштү.

– Жол кире 20 сом эжекелер! – деди айдоочу.

– Пенсионермин, – деди биринчи аял.

– Пенсионер болсоңор да 20 сом. Бул шаар эмес, айыл да. Шаар ичинде пенсионерлерге 8 сом болот.

Аялдар акчаларын төлөп, отурушту.

Маршрут айылдан чыгып аңызды аралап баратты.

Бир маалда бир аялдын күңкүлдөгөн үнү угулду.

– Кандайча айыл? Бизди шаарга, Ленин районуна кирди дебеди беле? – деди биринчи аял.

Экинчи аял анын сөзүн ырастады.

– Ооба, кирген. Свет, сууну Ленин районуна төлөп жатпайбызбы. Мурда айыл болгон учурда азырак төлөчүбүз. Азыр шаардын тарифи кымбат экен. Ошого деле унчукпай төлөп атабыз.

– Андай болсо баарын бирдей кылышсын. Ырас шаардын льготасы менен пенсионерге маршрут да ошондой баада болсун да, – деп үчүнчү аял кошулду.

– Ооба да, биз төлөй келгенде кандай эле шаардык болуп калабыз да, жардамга бергенге келерде айылдык болуп калабыз буларга.

Үч-төрт аял биринен бири өтүп чуркурашып, маршруткада ызы-чуу салып жиберишти. Айдоочу баарын укту, бирок унчукпай эле коёюн деп ойлоду. Бирок чыдабай кетти.

– Эжекелер, ачыгын айтканда бизге деле оңой болгон жок. Мына бул айыл шаарга киргени менен, шаардан алыс эле бойдон калды да. Туурабы? Силер сегиз сомдон бергиңер келип атса, азыр май 80 сом. Ошондо ал майдын акчасын биз төлөп калып атпайбызбы. Аябай эле силерге кыйын болуп атса, анда берейин акчаңарды кайра.

– Ай бала, баарын өзүң баштап алып, кайра өзүң эмне бизди коркутуп атасың? – деп беттен алды биринчи аял.

– Ой эжекелер, мен эч нерсе деп сүйлөбөй эле келатам го.

– Бер. Сегиз сом эле төлөйбүз пенсионерлер. Бер акчабызды кайра, – деди экинчи аялы.

– Канча сом бердиңер эле?

– Жыйырма сом бергенбиз. Он эки сом бересиң, – деди бири.

– Ай жөн эле койсоңорчу эми, – ары жакта унчукпай бараткан кары аял сөзгө аралашты, – бул бала да үй-бүлөсүн багайын деп жүрөт да. Мунун деле жумушу оңой эмес, эртеден-кечке ушундай суукта жанын жанга уруп иштеп жүрөт да.

Маршрут тык токтоп, айдоочу бала акчасын санап, тиги аялдарга акчасын берди.

– Алыңыздар. Деги ушундан силер байып, мен бирдеме болуп кетсем, деги алгыла.

Маршрут кайра ордунан жылды. Аялдардын бири акчасын алып, тиги аялдарга таркатып берип жатты.

– Аким да бизге жардам берсе жакшы болот эле? Акими ким экен Ленин районунун? – деди үчүнчү аял акчасын алып жатып.

– Аким сизге эмнеге жардам бермек эле? – деди отургандардын бири.

Айдоочу, ызалуу үн чыгарды:

– Дагы кимге акчасын беришим керек?

– Мен да жыйырма сом төлөгөм, – деди артта отурган бир эркек киши.

Айдоочу эркек кишини таң калып карады да, аябай жини келип кетти. Акчасын санап, он эки сом берди.

– Ме, мегиле! Алгыла, азыр алгыла. Анан аркы дүйнөгө барганда беришиңер керек болгонун акыры кайра бересиңер. Ал жактан кудай баарын тактайт деп атпайбы. Мерия береби же өзүңөр бересиңерби, кыскасы, кайра баары бир бересиңер.

Эч кими унчукпады.

Маршрут мүрзөлөрдүн жанынан өтүп баратты.

22.12.2025.

Эгер «РухЭш» сайтынын ишмердиги токтоп калбашын кааласаңыз, бизди колдоо үчүн төмөнкү банктык эсебибизге өз каалооңузга жараша акча которо аласыз... Мбанк + 996 558 08 08 60 жана Оптимабанк-4169585341612561.