Колдоо көрсөтүү
KY
RU
EN
TR
ЭССЕ
Кулак тундурган чакырык, ышкырыктан улам чочуп ойгондум. Жарыкты күйгүзүп саатка үңүлсөм, түнкү эки жарым болуп калыптыр. «Бул ким болду экен? Мынча эмне кеч?» деген ойлорго чулганып эшикти ачууга бастым. Мен бүгүн сизден башка адамды күткөн да эмесмин. А сиз мени ышкырык, ызы-чуу менен чакырмак эмессиз. Мен буга чейин кезиктирбеген, мындан кийин да кезиктире албай турган сылык, токтоо, өзгөчө жансыз. Сиз жөнүндөгү ойлор менен алпурушуп көчөгө чыга келсем эки классташым туруптур. Жаңыдан ал-жай сурашып баштаганыбызда сиздин карааныңыз жогортон көрүндү. Жүрөгүмдүн түрсүлдөгөнү катуулап, жанымда турган классташтарымдын сөздөрүн укпай бараттым. Алар менен кандай коштошконумду да билбейм…
— Жети түндө уйкуңду буздурсам керек? — суроолуу жылмайдыңыз.
— Жок, андай деле эмес.
Ансыз да сиздин жаныңызда тартынып турганымда «сыр бербесим» деп өзүңүзгө имере тартып эркелеттиңиз. Негедир сиздин жаныңызда өзүмдү секелек кыздай сезип, эрке, тартынчаак, уяң болуп кетем…
Чынында эле сиз мага караганда турмуштун ачуу-таттуусун татып калган, бир сулуунун өмүрлүк жары, бир баланын атасы эмессизби. Караңызчы, бүгүн дагы менин ойлорум сиздин үйбүлөңүзгө келип такалганын. Андан аркысы караңгылык, туман…
А сиз менин ички оюмду баамдабастан «эгер менин үйбүлөм бар экенин билсе, эмне дээр экен», — деп бушайман болуп жүрсөңүз керек. Ар кимибиз өз ичибизде санаа тартып көпкө турдук. Сиздин келишиңиз мен үчүн кандай бакыт болсо, бакытты коштоп келген кайгы да болду.
— Эртең шаарга кетип баратам, ушуну менен шаарга барганыңда жолугарбыз.
Көрсө, сиз мени менен коштошкону келген экенсиз. Оюнчугун колунан алдырган баладай үстүмдөгү жамынып турган жука курткаңызды чечип, эртең үйбүлөңүзгө барарыңызды ойлоп, ичим туз куйгандай ачышып кетти. Айласыздан кол алышып коштоштум.
— Бетиңди тосуп койчу, бир өөп койсом эч нерсе болбос.
Сиздин эриндериңиз бетиме тийгенде бүт денем от-жалын болуп ысып чыкты. Жайдын чымчык сайрап, суунун үнү шарпылдаган не бир ажайып айлуу түнүндө сиз экөөбүз жылуу коштоштук.
