Кара жумушчу: Эмнеге эле бизге жармашып калдың? Деги сага эмне керек? Сен биздикилерден эмессиң...  Жогол мындан!

Ак кол: Мен силерге өз кишимин, туугандар!

Кара жумушчу: Кантип эле ошондой болсун! Өз киши имиш! Ойлоп тапканын! Жок дегенде мына менин колдорумду карап койчу. Кандай капкара, кир экенин көрдүңбү? Колдорум кык жыттанат, кайыңдын чайыры жыттанат – а сенин колдоруң аппак. Эмне жыттанарын ким билет?

Ак кол: (колун сунуп) Жыттап көр.

Кара  жумушчу:  (жыттап көрүп) Эмне  деген балээ? Темир эле жыттангансыйт.

Ак  кол: Темир . Алты жыл бою колумдан кишен түшкөн жок.

Кара жумушчу: Эмне үчүн?

Ак  кол: Силерге жакшылык кылууга кам көргөнүм үчүн. Билимсиз, караңгы адамдарды боштондукка чыгарайын деп силерди эзгендерге каршы чыгып, бунт көтөрдүм... Ошентип, камакка отургузуп коюшту.

Кара  жумушчу: Отургузуп коюштубу? Бунт чыгарбай деле жүрсөң болмок!

Эки жыл өткөн соң

Баягы Кара жумушчу: (жанындагысына) Петра, уксаң!.. Эсиңде барбы, мурдагы жылы бир ак кол сени менен аңгеме куруп сүйлөшпөдү беле?

Башка Кара  жумушчу: Эсимде... А эмне болуптур?

Биринчи Кара жумушчу: Бүгүн аны дарга асышат экен; буйрук чыгыптыр.

Экинчи Кара жумушчу: Тынч жүрө албаган го?

Биринчи Кара жумушчу: Тынч жүрө албаган да.

Экинчи Кара жумушчу: Ээ... Анда эмесе, Митряй тууган, аны дарга аскан жипти алып алсак кантет, ошол жипти  алгандын үйүнө Кут кирет дейт!

Биринчи Кара жумушчу: Туура айтасың. Аракет жасап көрөлү, Петра тууган.

Апрель, 1878

Которгон Адилет ШАДЫКАНОВА