Колдоо көрсөтүү
KY
RU
EN
TR
Которгон Догдурбек ЮСУПОВ
Жакында биз карыя почтмейстер Сладкоперцевдин жаш жубайын акыркы сапарга узаттык. Көрүстөнгө коюлгандан кийин ата-бабалардын салты боюнча ага көңүл айтуу үчүн почта бөлүмүнө жөнөдүк. Баарына тамак куюлгандан кийин жесил-карыя булкулдап ыйлап жиберди да, мындай деди:
– Мобу токочтун да маркум сыяктуу көрктүүлүгүн карагылачы. Дал ошондой сулуу! Тим эле өз-зү-ү!
– Чын эле, – деп бардыгы макул болушту.
– Сиздин жубайыңыз чын эле сулуу болчу… Биринчи сорттогу аял эле!
– Ооба… Ага бардыгы суктанчу… Бирок төрөлөр, мен аны сулуулугу үчүн да, мээрмандыгы үчүн да сүйгөн эмесмин. Бул эки сапат көпчүлүк эле аялзатына таандык. Мен аны башка сапаты үчүн сүйчүмүн. Мен маркумду оюнкараак мүнөзүнө карабай, күйөөсүнүн ала жибин аттабагандыгы үчүн сүйчүмүн. Ал болгону жыйырмада эле, ал эми мен жакында алтымышка толом да, мына ушуга карабастан, ал эч качан менин көзүмө чөп салган эмес!
Катарымда турган поп мурдунун учунан күңк этип, акырын гана тамагын кыра жөтөлүп, буга анчалык ишенкиребей тургандыгын билгизгенсиди.
– Сиз ишенбей турасызбы? – деп жесил ага кайрылды. – Ишенбейм деген жокмун го… – деп поп күңк этти.
– Жөн гана… Дегинкиси, азыркы учурда жаш аялдарга ишениш да кыйын… оюн-шоок… кече…
– Сиз толук ишенбесеңиз, анда мен далилдеп берем! Ал менин көзүмө чөп салбашы үчүн ар кандай ыкманы колдончумун. Мендей куу жана амалкөй адамды аялым эч качан алдай алмак эмес. Жаш аялым ойнош күтпөшү үчүн митайымдыкка бардым.
– Ал кандай митайымдык?
– Жөнөкөй эле. Мен шаар боюнча жаман ушак тараттым. Ал ушак баарыңа белгилүү. Мен ар кайсыга эле: «Менин аялым Алена биздин полицеймейстер Иван Алексеич менен ойнош», – деп айта бердим. Мына ушул сөз эле жетиштүү болчу. Бардыгы полицеймейстердин каарынан корккондугунан Аленага жакын жолой алмак эмес. Хе-хе-хе. Эгерде Аленага жолойм деп кудай аткырдын каарына калса, санитардык абал үчүн беш протоколду катары менен жазса, мына ошондо көрөт эле. Мисалга алсак, көчөдөн сенин итиңди көрсө, кутурган ит деп протокол түзө салмак.
– Демек, сиздин аялыңыз Иван Алексеич менен ойнош болгон эмес беле? – деп биз жаалдап жибердик.
– Болгон эм-мес, бул менин чыгарганым… Хе-хе… Мен силерди, жаштарды, сызга гана отургузуптурмунбу, ыя? Дал ушундай болгон.
Бир топко чейин делдейип эле үн-сөзү жок туруп калыптырбыз. Бул, семиз, кызыл мурун абышка оңой эле алдап кеткенине бир чети ичибиз күйсө, бир чети ыраазы болдук.
– Кудай берсе, эми дагы үйлөнөөрсүң! – деди поп ооз учунан.
