(Жарандык коомдун өкүлү, пикирлешим Руслан Акматбекке арнайм)

Улутпуз биз: аң-сезимде, дилинде

Үзалбаган кулчулуктун кишенин.

Умтулбаган билим менен илимге.

Эстутумда ойгонбогон ишеним.

Улутпуз биз: рух айбатсыз басынган,

Империя таасирине баш ийген.

Кремлден чоңдор көзүн жашырган,

Тарыхына коркуп-үркүп таш үйгөн.

Улутпуз биз: орус көрсө жалтанган,

Кокту-колот, урууларга бөлүнгөн.

Чыккынчы көп бычак саяр аркаңдан,

Мактанчаакпыз баатыр мүнөз көрүнгөн.

Улутпуз биз: уңгубузду таппаган.

Ээрчимебиз, боёо, энөө, оомабыз.

Таңууланган жат тарыхты жаттаган,

Белимчибиз, тотугушпуз, ооба биз!

Улутпуз биз: эрдиги бар, эси жок!

Иллюзия – куру көбүк сыймыгы.

Эл каймагы дегендердин мээси жок –

Мамлекеттик наам, даража сыйлыгы!

Улутпуз биз: көралбаган бир-бирин.

Омок ойлуу кеменгерин кем кылган.

Кошоматчы,эки жүздүү. Тирлигин

Жемкор, жексур бийлигине жем кылган.

Улутпуз биз: тилин чанган намыссыз,

Байлык, мүлкүн, мал туягын санаган.

Билим, акыл жөндөмүнөн алыспыз,

Мансапкорбуз мандат, бийлик самаган.

Улутпуз биз: китеп бетин ачпаган,

Жалган мифке, ишенер жөө жомокко.

Үй-бүлөсү өлсө өлсүн ачкадан,

Ашын жайат кокус келген конокко.

Улутпуз биз: кабылганда кыргынга,

Келин-кызын саткан баштык талканга!

Кесир кылар кем акылдык сыр мында:

“Бала – белде, катын - жолдо” – салт анда...

Улутпуз биз: түбү бүгүн чириген,

“эл эмне дейт?” – түшүнүктөн кетпеген.

Аксакалдуу накыл чыкпайт биринен.

Эркиндикти элбиз салтка чектеген.

Улутпуз биз: жаткан терең уйкуда!

Көбөш менен Абыкелер башкарган!

Татыбайбыз ата-баба уркуна!

Күткөн үмүт, тилегибиз жаштардан!

Кайгы жеген көкөй кестим ушундай!

Каңырыгым түтөйт, сыздайт – айла жок!

Шыбыраган үн бар жүрөк тушунда:

“Көңдөй көөдөн муштагандан пайда жок!”

Көз чаптырып келечекке, алыска,

Көңкү калкты чакыралы намыска!

                                   23.10.23