Асыл жарым, жапакеч  муң - зарлашым,

темир торго кабылып курган башым:

кыйын күнгө кабылдың убайым жеп,

жалгызсырап жандүйнөң сурданбасын.

Жалгыз гүлүм, жадырап эркелеген,

жаншеригим үйгө тез келсе деген.

Жарашыктуу карачы ушул гүлдү,

жасалма гүл дебестен берсе берем.

Гүл деген гүл - жаркытып жүрөктөрдү,

эске салчу абакта мүнөттөрдү...

Темир тордо өстү бул топураксыз,

үйдө турсун, уйпалап жүдөтпөйлү...

Ушул гүлүм - эстелик көңүлдөгү,

күндүн нуру абакта көрүнбөдү.

Өстү бирок тамырлап жүрөгүмдө,

өсүмдүк бул махабат төрүмдөгү.

Табияттын кооз гүлү соолуп калат,

бороон чапкын, мөндүрдө ооруп калат.

Төрт мезгилге чыдамдуу бул гүлүбүз

алтоо-кара! Барпайган толук чанак.

Үй - бүлөнүн мүчөсү алтыбызбы?..

Жадыраган ушул гүл жарпыбызбы

жазып турат мен үйгө кайтканымда,

өзөгүсүң үй - бүлө салтыбыздын.

Жетинчиси сен могу өзөгүсүң,

алты жандын алпештээр көсөмүсүң.

Маам менин - шириним, асылымсың...

майышпасын, сынбасын өзөк ушул!   29.01.24ж.