Таажы сага жарашсын,
таажывирус адашсын!

Тез жардам алып кеткенден:
тынч күн жок, жаным, эч менде...

Карааның жокто, каралдым,
карантин үйдө. Камалдым!

Ордумда туйлайм, кайсалап.
Ооруңду каргайм, кайталап.

Тынчым жок – уксам жөтөлүң.
Тыбырап турат экемин...

Кучактап түнү жаздыгың,
Кудайлап жатам, Назгүлүм.

Жаншерик, Үмүт, Тилегим,
Жалгыз сен – зоодой тирегим!

Сен жок мен – жалгыз канатмын,
сен жокто – турмуш жадаткыр...

Сен жоктой мага – кордук жок,
сен жоктой – эч бир оордук жок.

Тез жардам жетип келгенде,
нес болуп турдук термелген...

Ээрчишип дайым, жанып күн:
эркелеп көнүп алыпмын.

«Мамам» деп сени жүргөнүм –
түйшүгүм сага үйгөмүн...  

«Мама» деп калбай артыңан,
баргандан азыр тартынам.

Тез айык, тез кайт. Жайдарым,
мен жинди болуп калбайын!

Айжаркын, акак, берметим,
сен үйдө жокто – мен жетим!

Чыдабай улам, чочулайм...
чылымым соруп отурам.

Бир болгон үчүн жаныбыз –
Ишеним, Сүйүү – дарыбыз!

Казалдай кош сап жабышкан,
канатпыз жаным, табышкан...