КАДЫРОВ Ысмайыл: Балдар адабияты: Сөз

Сөз берсең аткар аны,
Өзүңдү сыйла, демек.
Ата Журт очогундай,
Сөздү да коргоо керек.
26.10.1981.

АТ ЧАБЫШ
Куу!.. Кетти күлүктөр,
Тартылган жебедей.
Бөлүндү карагер,
Жаштыгын элебей.

Чабендес боз бала,
Камчы урат такымга.
Саяпкер насааты,
Калбаптыр жадында.

Мара али алыста,
Чыгабы карагер!?
Сыноого алгачкы,
Туруштук берегөр!

Сары таман чабдар ат,
Келатат такымдап.
Дүңгүрөйт дүбүрттөр,

Марага жакындап…
4.09.1979.

* * *
Салааланып төгүлүп,
Саамай чачы өрүлүп.
Сабаа бышат секелек,
Саамал ачыйт көбүрүп.

Беш көкүлчөн секелек,
Бала бойдон, эселек.
Быша түшсүн сабааны,
Бал кымызга жете элек.

Өмүр өргө жетелеп,
Өсөт улам көкөлөп.
Кымыз жыттуу кыз келет,
Кыя жолдо төтөлөп.
1988

КОЛОМТО
Энем келип айылдан
Эки күн жатты дагы:
– Эч кандай себеби жок
коломтонун оту өчүп калган жаман.
Томсоруп турду бекен түтүн чыкпай
калган үй атаңардан.
Жалгызсырап жүрөт дебе
чыга элекмин айыл-ападан.
Каникулда жиберип ий неберемди
тажадым шаарыңардан.
Эмгек өтөп жүрсөң болду
эл ичинде эсен-аман, –
деди да жөнөп кетти,
узатпай да бир кечти.
Ошондо сезип калдым,
коломтодон чыккан түтүн
кут болуп адам үчүн,
аралап булуттарды
аңыз кылып үйдүн күчүн,
булаарын бүт ааламга даңазалап
маңызын тирүүлүктүн.
1988