Бул поэманы мыкты котормочу, кесипкөй адис Салия Ибраимовага арнайм.

Ноябрь.Кеч күз болучу.

Бозтери. Аппак тоо учу.

Улуттук майрам : ат оюн,

кыз куумай жигит тооручу.

Салбуурун салып мүнүшкөр,

карышкыр, бүркүт урушкан.

Жаңырып " Манас жомогу,

төкмөлөр айтыш курушкан.

Оболоп шаң - күү асманда,

айтылып элдик дастандар...

Элмирбек, Рысбай, Азамат,

Шайырбек... далай жаштар бар.

Тизгинин чайнап күлүктөр,

бүйүрлөр кызып дүбүрттөн:

кызыды майрам талаада,

кыз куумай болдук жигиттер.

Туристтер жүргөн жер кесип, "...

улуттук оюн, кел ! " - дешип:

француз, немис, жапону...

кыз куумай болдук мелдешип.

Аттанды кыздар, келиндер.

Жигиттер чыктык теминген.

Оюндун шартын аткарчу

кыз - жигит жуп - жуп бөлүнгөн.

Күлүктү минсе куш жандуу,

оюнга далай түшкөнбү...

а мага сүйкүм ажары

француз келин туш келди.

Аргымак чайнап ооздугун,

ашырды айым кооздугун.

Көз кысты жалжал " кеттик " деп,

күүлөдүм мен да : "Озгунуң!"

Алдыда сызып өнөгүм,

айымдан калбай жөнөдүм.

Чобурун мага мингизген

чоочун ат ээсин сөгөмүн...

Артынан куудум. Жетпедим.

Артылып бетин өппөдүм!

Конокту белден тарталбай,

"кош эми жаштык, эх! " дедим.

Күлүктөр турса топтошкон,

кашаң ат таапмын окшошкон.

Жарышта ошол кыз кууган -

жаштыгым менен коштошком...

P.S. " Жаштык түрмөктөр " поэмасынан үзүндү