(Калемдешим Каныбек Иманалиевге арнайм)

Темир тордо түзөп лотос - мандашты,

өзүм менен токтотподум кармашты.

Дейди ойлор кетпейт мээни көсөгөн,

демди тыңшоом - жымжырттыкка көзөмөл.

Дем чыгарып, дем тартканым угулбас - 

шыбыр үндөй: "Жандүйнөңдүн муңун бас".

Жымжырттыкта демди ичке тартканым - 

жүрөк тыңшайм: "Көөдөнгө жүк артпагын".

Ыргак бузбай чыгарганым демимди - 

жүрөк устат: "Калтырба, - дейт, - кегиңди".

Будда - дзэн- уч кыйырсыз мейкиндик,

бүтүн дүйнө - сүйүү, бакыт, бейпилдик.

Мандаш токуп мен отурган "түрмө" бу - 

маанисине жетип оңдоо дүйнөнү.